Van al de Belgische golfbanen die Tom Simpson getekend heeft, is het misschien deze van Sart-Tilman, officieel in 1939 ingehuldigd, waarop hij het meest trots is. De Luikse golfbaan is inderdaad een juweeltje. Het is des te opmerkzamer omdat de beroemde Engelse architect die eveneens de golfbanen van Spa, Ravenstein, Bergen en Antwerpen ontworpen heeft, de baan in een moeilijke natuurlijke omgeving en met een beperkt budget getekend heeft.
De ontbossing van bijna 20 hectare bomen, het wegnemen van veertienduizend stronken en het aanbrengen van 5000 kubieke meter aarde maakten van dit ontwerp een enorme uitdaging. En op welke manier…
De creatie van een golfbaan in de ‘Vurige Stede’ beantwoordde aan een reële vraag. De meeste grote Belgische provincies beschikten in die tijd over een kwalitatieve golfbaan. Kapellen in Antwerpen, het Zoute en Oostende aan de kust, Ravenstein in Brussel, Château d’Ardennes in Houyet en Les Fagnes in Spa. Het is trouwens het succes van de golfbaan in Spa, die in 1930 voltooid werd, die de geboorte van de Luikse golfclub deed versnellen.
In die tijd, in de hogere kringen, was het voornamelijk het tennis dat de sportievelingen op zondag bezighield. De Tennisclub van Luik had daarom zijn tennisbanen gevestigd in Angleur, op de beboste helling van Sart-Tilman. Een droomlocatie in een groene omgeving. Het was daar, op het terras van de tennisclub, dat een aantal leden op het idee kwamen om een golfbaan te creëren. Een kwestie van het plezier af te wisselen en de smash om te ruilen voor de drive…
Zo gezegd, zo gedaan ! Zeer snel worden 6 holes aangelegd, langs de weg la Belle Jardinière in Angleur, gevolgd door 3 andere bij- « Carpathes », in de buurt van een rotspiek met uitzicht op de Ourthe. Een honderdtal gepassioneerde spelers konden zich overgeven aan het genot van de swing. Maar iedereen is het erover eens dat het over een zeer voorlopige infrastructuur gaat.
Op initiatief van Jacques Prion, de eerste voorzitter en echte stuwkracht van de club, en Julien Rasquinet worden er nieuwe terreinen niet ver daarvandaan, aan het vastgoedbedrijf Bernheim, gehuurd. Een coöperatie, bestaande uit 400 aandelen van 5000 Belgische frank, wordt opgericht. De Golf Club van Sart Tilman komt eraan…
De stempel van de architect
Door een beroep te doen op Tom Simpson om de grote werken te leiden en de nieuwe golfbaan te tekenen, bewijst de stichting zijn goede intuitie. Simpson, een fantastisch architect, is op de top van zijn kunnen. Hij heeft zojuist de golfbanen van Chiberta in St Jean de Luz en Spa getekend. En hij zal ,met een nochtans beperkt budget, van Sart-Tilman een echt juweeltje maken.
Trouw aan zijn ideeën, tekent Simpson met zijn magisch potlood, twee lussen van 9 holes die elk naar het Club House terugkeren. De Engelse architect laat zich leiden door zijn inspiratie, vermenigvuldigt de « dog legs », verenigt zich met de natuur en speelt met de bomen. Door het ontbreken van de nodige middelen, kan hij al zijn wensen niet uitvoeren, maar het eindresultaat is verbluffend. Toen Denise de Thomas de Bossierre, op dat moment Belgisch kampioene, op 10 juni 1939 onder het oog van Edmond Solvay, toenmalig voorzitter van de Belgische Federatie, de eerste bal sloeg, had de Golf Club van Sart-Tilman niets te benijden ten opzichte van de andere grote golfbanen van het Koninkrijk…
Het eerste Club House had geen mooi aanzicht : het was namelijk het oude « hutje » van de tennisclub. Maar in 1939 wordt beroep gedaan op de architect Fraikin om een comfortabel en modern Club House, dat op het Club House van Eindhoven geïnspireerd was te bouwen.
In hun boek over de Koninklijke golfbanen van België, leren de betreurde Dominique Gendebien en Vincent Borremans ons dat in 1939, het intredingsgeld 1000 Belgische Frank voor een volwassene bedroeg, 250 Frank voor de leeftijd van 18 tot 21 jaar en het gratis was voor de minder dan 18 jarigen.
De tweede Wereldoorlog heeft natuurlijk de ontwikkeling van de Luikse Club ingrijpend veranderd. Nauwelijks geboren werd deze reeds afgeremd in zijn enthousiasme. Vanaf september 1939 werd de golfbaan bezet door het Duitse leger. Negen holes werden zelfs gebruikt voor de teelt van de onvermijdelijke «kartoffeln» ! Gedurende die periode oefenen nog slechts enkele fanaten die niet aarzelen om met de fiets naar het terrein te klimmen, de golfsport uit op de enkele holes die door de bezetter vrijgelaten werden.
Aan het einde van de oorlog wordt de schade opgemeten : meerdere bommen hebben de golfbaan beschadigd, een groot aantal holes zijn onbespeelbaar en het Clubhuis is eveneens vernietigd.
Het Amerikaanse leger zal gelukkig helpen met de heropbouw van de Club dankzij een goede « deal » getekend met de leiders van de club : in ruil voor hun hulp, kunnen de Amerikaanse soldaten gratis spelen om hun honger naar een goede swing te stillen ! Enkele tientallen Duitse gevangenen, vastgehouden in Awans zullen eveneens, onder dwang, deelnemen aan de wedergeboorte van de club!
De herinnering aan Lee Trevino
De golfbaan vindt gelukkig zeer snel zijn originele kleuren terug. In 1946 zijn 6 holes opnieuw bespeelbaar en het daaropvolgende jaar worden er opnieuw achttien holes aan de tweehonderd leden van de club aangeboden. De golfbaan – op dat moment een par 74 van 6174 meter – kan nu eindelijk zonder grote zorgen groeien. Erkend en gewaardeerd door al de kenners, is de golfbaan regelmatig de gastheer van mooie nationale wedstrijden en ziet hij zijn ledenaantal geleidelijk aan toenemen. De Club die in 1962 een Koninklijke golfbaan werd, had de mogelijkheid om een beetje later de grond te kopen maar zijn Raad van Bestuur nam het risico niet wat ze niettemin later betreurden.
Het is de Universiteit van Luik die uiteindelijk, in 1963, het domein zal kopen. Ze is momenteel nog steeds de eigenaar. Leden die zelf een aandeel in de club bezitten – nu verplicht geworden – beheren eveneens via de coöperatie de goede werking van de club.
De « Golden sixties » zijn rijk aan evenementen. Het swingt op Sart-Tilman, zowel letterlijk als figuurlijk, dankzij de groei van de staalindustrie! Het « Tournoi de la Métallurgie du Marché Commun », gecreëerd op initiatief van Alec de Posson kent, vooral onder de buitenlandse spelers, een groot succes. En de oudere leden herinneren zich nog zeker het bezoek van de beroemde Lee Trevino, één van de bekendste professionele Amerikaanse spelers tijdens een clinic in 1978. Een mooi moment…
In maart 2011, tijdens de renovatiewerken, schiet het rieten dank van het Clubhuis in brand en laat in enkele minuten een ware ruïne achter.
Het verdriet van de leden, dat de eerste weken sterk aanwezig was, zal plaats maken voor een kracht, een energie en een enthousiasme dat voor „de Vurige Stede” typerend is.
De Raad van Bestuur zal de beslissing nemen om met een blik op de toekomst een modern project neer te zetten dat meer in harmonie is met de behoeften van een Club met een dergelijke omvang.
Drie jaar later is het project succesvol afgerond en kunnen de leden afscheid nemen van de tijdelijke tent die voor hen was opgezet en kunnen ze gebruik maken van hun nieuwe cocon.
« De nieuwe gebouwen zijn zeer verschillend. Ultramodern en transparant, laten ze het licht door en bieden ze een zeer uitgebreide infrastructuur aan de leden en aan de bezoekers aan. Restaurant, terras, kleedkamers, alles is ontworpen voor het comfort van de spelers. En we kunnen eveneens seminaries voor ondernemingen organiseren » legt Michel Poncelet uit.
Zonder twijfel is het onthaal en de jovialiteit dat u tijdens uw laatste bezoek gekend hebt, nog meer aanwezig in het nieuwe Clubhuis waar we ons onmiddellijk thuis voelen.
Vandaag blijft de Royal Golf Club van Sart-Tilman, sinds 1995 voorgezeten door Lothar Knauf, één van de mooiste golfbanen van ons land.
Op het eerste gezicht eerder klassiek, bevat de golfbaan, getekend tussen dennen, beuken en berken, een verzameling aan hinderlagen. Maar hij blijft steeds « fair ». Laat we het vermelden, zijn greens, golvend en duivels, behoren tot de snelste en meest geduchte van België. De bezoeker zal de pinpositie goed moeten bestuderen en kan beter geen onnodige risico’s voor zijn approaches nemen om onmiddellijk sanctie op zijn scorekaart te vermijden. En zelfs de beste spelers zullen zich dikwijls tevreden moeten stellen met drie putts…
« Het betreft greens die sinds hun ontstaan weinig geëvolueerd zijn. Het ontwerp, de hellingen en de golvingen zijn dezelfde sinds de schepping van de golfbaan. We vinden er alle vernuftigheid van Tom Simpson in terug. We hebben de voorkeur gegeven aan snelle greens en dit dankzij een zorgvuldige prikking van de greens. We blijven ook steeds kleine grasmaaiers gebruiken.: het is arbeidsintensiever maar het draagt bij tot een beter resultaat. Maar het recept van onze greens is een beetje mijn geheim» legt Michel Poncelet, Directeur van de Club en toonaangevende expert in de kunst van greenkeeping en in zijn hoedanigheid van landbouwingenieur uit.
Maar Sart-Tilman, dat zijn ook enkele moeilijke par 4 (onder ander de holes 5 en 11) , enkele prachtige par 3 (hole 2 zet de toon en hole 10 is één van de moeilijkste van het terrein) en de beroemde 14de hole, een par 5 van meer dan 500 meter waarvan de green door een waterhindernis en 3 bunkers beschermd wordt! Sart-Tilman is ook, en vooral, een warm onthaal, een prachtige natuurlijke omgeving op 10 minuten van het centrum van Luik en een echte golfuitdaging voor spelers van alle niveaus.
« We tellen ongeveer een duizendtal leden, waarvan de meesten afkomstig zijn uit de Luikse regio. De sfeer is familiaal met interne wedstrijden tijdens de week (Ladies Day, Seniors Day,…) en het weekend (alleen toegankelijk voor de leden ). Daarnaast tellen we een honderdtal juniorleden die de reputatie van onze school , onder leiding van Laurent Richard, gemaakt hebben. Eén van de meest succesvolle scholen van het land » vervolgt Michel Poncelet.
Het baanrecord is nog steeds in handen van de Pro Laurent Richard met een score van 64 ! Patrick Renard en Christophe Puissant hebben van hun kant de beste amateurkaart ondertekend met een score van 66 ! De meeste leden schaven hun swing bij onder het goedkeurend oog van de pro’s, Laurent Richard en Manu Janssens. Het is geen toeval dat de Interclub teams van Sart-Tilman van oudsher onder de meest geduchte van het land vallen.
Het Dames 1 team heeft zich in het bijzonder onderscheiden door voor de derde keer in 2013, na 1997 en 1999 , de titel van Belgisch Interclub Kampioen te winnen en daarna op de zevende plaats te eindigen op het Europees Kampioenschap van Interclubs in Bulgarije.
Als bewijs van haar dynamiek zal RGCST ,alle categorieën samen, over 21 Interclub teams beschikken voor de Interclubs van 2014.
Miguel Tasso, onder andere journalist voor la Libre Belgique en Members Only vat het mooi samen:
« In het kort, na 75 jaar , ziet de Golf Club van Sart-Tilman, er meer dan ooit uit als een jonge man en behoudt hij zijn winnende koers. Zijn geheimen ? Zijn sportieve en competitieve geest , weergegeven door de mooie prestaties van zijn Interclub teams . Zijn aanstekelijk humeur is zeker het vermelden waard. Als het tijd is voor de 19de hole behoren de lokale spelers tot de meest geduchte… »